Wirtualne miasto

Tin

Tin przyszedł.
- Poproszę spaghetti bolognese, zupę pomidorową i wino. - Powiedział Tin.

Ty

Ty podał gotowe jedzenie dla chłopaka siedzącego przy oknie i wyciągnął butelkę wina. Odkorkował ją, nalał napoju do kieliszka, a resztę wina postawił obok na tacy. Sam zamknął już kuchnię i poszedł do domu.

Ty

Ty podjechał pod restaurację, otworzył ją i zaszył się w kuchni, przy garnkach.

Tin

Tin zjadł wszystko i poszedł.

Ty

Ty zamknął restaurację i pojechał do domu.

Ty

Ty podjechał pod restaurację i otworzył drzwi. Wpuścił Kreskę na zaplecze i otworzył jej drzwi do tylnego, zamkniętego ogrodu. Zaczął gotować zamówione dania.

lady_cocee

- Cześć kochanie! Zamierzasz kiedyś wyjść z tej pracy? - zapytała Angela i powitała Kreskę, radośnie merdającą ogonem.

Ty

- A żebyś wiedziała! Jedziemy, wsiadaj - powiedział Ty i otworzył drzwi Angeli. Już po chwili jechali w stronę domu.

Ty

Ty otworzył Kresce drzwi do ogrodu na tyłach zapleczy a sam zajął się pracą.

Ty

Ty zapiął Kresce smycz, zamknął restaurację i pojechał do domu.

Milly

Rodzina zajęła miejsca przy uroczym, okrągłym stoliku. Milly siedziała pomiędzy Peterem a matką. Kelnerzy podali im karty dań. Przez chwilę siedzieli w ciszy. Ojciec ze zmarszczonym czołem studiował menu. Mama już się zdecydowała, a narzeczony co chwilę patrzał na zegarek. Milly rozejrzała się znad karty. Nie tak wyobrażała sobie ich wizytę. Myślała, że może trochę porozmawiają, może rodzice chcą się dowiedzieć, jak sobie radzi... Nie. Po długiej chwili milczenia wreszcie odezwała się Milly.
- Coś ciekawego się dzieje w domu?
- Hmmm... - zastanowiła się jej matka - Nie, raczej nie... Musieliśmy zatrudnić nową ogrodniczkę, bo Monika zachorowała.
- Och... - dziewczyna niezbyt przejmowała się losem służby, ale wreszcie ktoś coś powiedział.
- A co u ciebie? - spytał się Peter.
- Jak na razie w porządku - uśmiechnęła się. Rozmowa się nie kleiła.
- Och, doprawdy? - zapytał ironicznie tata - Nie zauważyłem. Zachowujesz się inaczej.
- To znaczy? - odezwała się ostro Milly.
- W co ty w ogóle jesteś ubrana? Poza tym mówisz zupełnie innym językiem.
- Po prostu... Zaczynam się przyzwyczajać... - tłumaczyła się.
- Nie tak cię wychowaliśmy! - miał głos jak żyletka. Dziewczyna czuła na sobie wzrok innych gości - Nie jesteś z byle jakiej rodziny. Nazywasz się Soanna. - kontunował po dłuższej przerwie - To do czegoś zobowiązuje!
Milly zamknęła oczy. Chciała coś dopowiedzieć, ale chyba nie mogła.
- Nie psujmy jej urodzin. Może... Czas na prezenty? - powiedziała uspokajającym, ciepłym głosem matka. Z drogiej torebki wyjęła maleńki, gustownie zapakowany prezent. - To dla ciebie.
Dziewczyna uśmiechnęła się. Był to wymuszony uśmiech, ale wyciągnęła rękę w kierunku podarunku. Wolno odpakowała go. Nikt nic nie mówił. Otworzyła szkatułkę.
- Kolczyki... Dziękuję. Są piękne. - powiedziała do matki.

Milly

Milly nie mogła tego znieść. Tej ciszy. Tylko sztućce bębniły o talerze. Inni ludzie w restauracji rozmawiali. Oni nie. Rodzina siedziała pochylona nad swoim jedzeniem. Chyba czuli się niezręcznie. Solenizantka westchnęła. To nie miało być tak. Co się stało z nimi wszystkimi? Czemu Peter zdaje się być taki rozkojarzony? Nie mogła tego wytrzymać. Od ponad pół godziny nikt się nie odezwał ani słowem. Milly miała tego dość. Zrobiła coś, na co zwykle by się nie zdobyła. Wypiła do końca czerwone wino, wytarła kąciki ust serwetką, zostawiła 40$ na stole i wyszła. Bez słowa. Nikt nie próbował jej zatrzymać. Tylko jej matka się obejrzała. Czy jej się wydawało, czy atmosfera przy stole się trochę rozluźniła?

Ty

Ty wszedł do kuchni i zaczął realizowac zamówienia.

Ty

Ty wziął do ręki ostatni talerz, podał go na stół ,pożegnał się i wyszedł.,

Ty

Angela dotknęła czule policzka Ty'a. Chłopak ucałował ją w dłoń, a następnie otworzył drzwiczki samochodu.
- Uważaj na siebie, kochanie. No i pamiętaj, wracam jutro. Może się z kimś umówisz? - zapytał żartobliwie. - Mam na myśli miły, babski wieczorek.. - powiedział chłopak i poszedł do restauracji.