Wirtualne miasto

Ashley

Ashley przyszła do parku. Spuściła psa ze smyczy a sama usiadła na ławce. Po godzinie ruszyła w strone domu (z psem Razz

).

Fala

Jessica przyszła do parku. Usiadła na ławeczce i wyjęła ksiązkę. Zaczęła ją czytać. Kiedy skończyła jeden rozdział, odłożyła ją i tak po prostu siedziała. Rozmyślała.

Fala

Jess poczuła, że zrobiło się chłodniej. Nie miala żadnej bluzy, więc poszla do domu.

Fala

Jess przyszła do parku. Było już ciemno, więc prawie się zgubiła. Na szczęście dobrze znała zakątki SuperCity. Po kilkunastu minutach wróciła do domu.

Rachel

Rodzina Breek weszła do parku. Rosa w wózku przekręcała się na wszystkie strony świata głośno się przy tym śmiejąc. Rachel z Mike'em usiedli na ławce.

Mike

- Dawno tu nie byłem... A ona już chyba zdążyła polubić to miejsce - zaśmiał się, patrząc na rozradowaną Rosę.

Rachel

-Rosa? Stanowczo!- zasmiala sie.

Mike

- A więc mamy z córką podobne gusty - uśmiechnął się.

Rachel

-Hm... Jaki ojciec taka córka- zaśmiała się Rachel i oparła głowę na rmaieniu męża- Kocham Cię i cieszę się że udało nam się założyć rodzine.

Mike

- Ja też cię kocham. Fakt, nie mógłbym żyć bez ciebie i Rosy. Uzależniłem się do was - zaśmiał się i pocałował Rachel.

Rachel

-I bardzo dobrze. Nie chcialabym zebys uzaleznil sie do kogos innego.

Mike

- Nawet o tym nie myślę. Możesz być pewna - uśmiechnął się.

Rachel

Rachel przykryła Rose kocykiem. Robiło się chłodno.
-Moze juz pojdziemy?

Mike

- Dobra...
Mike wstał z ławki i razem z Rachel i Rosą poszli.

Li-n

Było już dość późno, ale Ash w ogole to nie obchodziło. Usiadła pod drzewem i zaczęła grać na swojej gitarze. Przypomniała jej się stara melodia. Pierwsza PRAWDZIWA piosenka którą napisała. Miała 15 lat... Była to smutna piosenka, o rozstaniu, napisała ją tuż po zerwaniu ze swoim pierwszym chłopakiem.

Pamiętam jak mówiłeś, że kochasz,
Jak mówiłeś że przytulić mnie chcesz,
Teraz ja jestem daleko, ty za mną szlochasz.
Nienawidziłam, lecz kochałam dobrze o tym wiesz.
Straciłam wiele czasu na tłumaczeniu sobie,
Dlaczego w sercu nadal mnie tak boli.
Bo ty ciągle siedziałeś w mojej głowie,
Ale znikałeś... Bardzo powoli.
I nadal krzywdzisz mnie strasznie,
Mimo iż żadne z nas tego nie chciało.
Może tak musiało być właśnie,
Bo miało nie boleć, a bardzo bolało.