Wirtualne miasto

Fala

Dziewczyny długo rozmawiały. Każda z nich była inna, miała inne życie. Z Caroline Jessica widziała się niedawno, więc z nią rozmawiała najmniej. Ale każda z przyjaciółek miała coś do powiedzenia. Caro ma męża Francuza i córeczkę. Pracuje jako dziennikarka "Miss Sporty". Marsh od zawsze była wulkanem energii i pozostała taka zwariowana. Z zawodu jest tenisistką. Lizzie jest zamknięta w sobie, choć w liceum była gwiazdą cheerliderek. Teraz pracuje jako fryzjerka we własnym salonie. Roxy swoje życie poświęca muzyce. Pisze piosenki i komponuje muzykę. Ma już męża i dwóch synków-bliźniaków. Ostatnia z przyjaciółek, Ellen, studiuje medycynę. Właśnie się zaręczyła.

Fala

Przyjaciółki skończyły gadać. Każda pokolei poszła się umyć. Jess rozłożyła łóżka w pokoju gościnnym i zrobiła herbatę dla każdej z dziewczyn. Sama pocichutku poszła do sypialni. Włączyła mp3 i położyła się do łóżka. Słuchała ballad, więc szybko poczuła się śpiąca. Zdjęła słuchawki i zasnęła.

Fala

Przyjaciółki obudziły się. Jess zrobiła śniadanie. Potem dziewczyny poszły na spacer.

Fala

Jess wraz z przyjaciółkami wróciły do domu. Jessica poszła do kuchni ugotowac obiad, a reszta dziewczyn postanowiła jej pomóc.

Fala

Jess weszła do salonu trzymając w rękach stare pudełko po butach znalezione na strychu. Otworzyła je. W środku leżało sześć kopert podpisanych: Marsh Del Pierro, Lizzie Grand, Caroline Brown, Jess Green, Ellen Maquonizzo i Roxy Times.
- Kto pierwszy? - spytała. Zgłosiła się Lizzie, więc Jess podała jej kopertę z jej nazwiskiem.
Lizzie wyjęła z niej dwie karteczki: na pierwszej był rysunek wymarzonego chłopaka, a na drugiej jego opis.
- Nie spotkałam takiego. - pokazała dziewczynom obie karteczki. Rzeczywiście, trudno było sprostać wymaganiom Lizzie. Dziewczyna podała pudełko Caroline. Dziewczyna znalazła w swojej kopercie zasuszone liście oraz krótki list. Był od Marsh.
- ...Nie zapomnij o mnie... - przeczytała ostatnie zdanie. Podała Marsh jej kopertę. Znajdowało się w niej zdjęcie, kiedy gra w tenisa. Z tyłu napisane było: Osiągniesz sukces. Nie rezygnuj z marzeń! i podpisały się wszystkie przyjaciółki. W swojej kopercie Roxy znalazła tekst piosenki, który napisała kiedyś na lekcji. La, la, la, śpiewam tak. Nie myśl, że olewam Cię, bo to Ty olewasz mnie. La, la, la, oto jaki jest ten świat, zapomniałeś o mnie dziś, czy ja płaczę? Nic a nic! - brzmiał refren.
- Nawet dobra ta piosenka... - stwierdziła Roxy i zaczęła otwierać kopertę Ellen.
- Nie! Zostaw! - zawołała przyjaciółka.
- A co? Co tam takiego masz? - spytała Roxy.
Ellen tajemniczo się uśmiechnęła i wyjęła z koperty list.
- Moja droga Ellen, kocham Cię nad życie... - zaczęła czytać.
- Nie pamiętam tego! Od kogo to?! Pokaż! - wyrwała kartkę przyjaciółce Lizzie. Szybko przeczytała list. - Nigdy nam nie powiedziałaś...
- Jest tu coś jeszcze. - Ellen wyjęła z koperty małą karteczkę. Tam narysowane było czarne serduszko podpisane: Eric... Nie mogę o nim zapomnieć... Ale muszę...
- Ellen! Co to ma być?! Nigdy nam nic nie mówiłaś o Ericu!
Ellen schowała z powrotem do koperty te dwie kartki.
- Nie pamiętacie? On umarł...
- Ahaaaaa.... Rzeczywiście.... - westchnęła Jess i otworzyła swoją kopertę. Wypadło z niej zdjęcie Blake'a Reindera. Szybko schowała je z powrotem. Włożyła wszystkie koperty do pudełka i rzuciła je w kąt.
- Jess? Co było w Twojej kopercie? - spytała Marsh.
Jessice zbierało się na płacz. Jak przy każdym wspomnieniu dawnego chłopaka.
- Eric umarł, Ellen go już nigdy nie zobaczy... A Blake żyje i niestety prędzej czy później spotkam go. - powiedziała przez łzy. Wszystkie przyjaciółki przytuliły ją.
- Blake nie był ciebie wart.... Niedługo spotkasz o wiele fajniejszego faceta... - mówiły jedna przez drugą dziewczyny.
Potem usiadły przed TV i po obejrzeniu strrrrasznego horroru położyły się spać. Ale bały się i nie mogły zasnąć. Siedziały więc w pokoju gościnnym i pijąc kakao wyobrażały sobie, jak to by było, gdyby nigdy się nie spotkały. Gdyby Jess tamtego dnia nie pokłóciła się z Tammy, Marsh nie potrzebowała korepetycji z biologii u Ellen, Lizzie nie porzucił chłopak, a Roxy przez przypadek nie weszła do toalety zajętej przez Caroline. Co to by było? One same nie wiedzą. Nie było by tego, co jest teraz. Wielkiej przyjaźni na dobre i na złe. Na zawsze.

Fala

Była już chyba czwarta w nocy, kiedy w końcu dziewczyny zasnęły. Jess była taka zmęczona, że nie poszła do swojej sypialni i zasnęła na podłodze obok łóżka Roxy.

Fala

Dziewczyny obudziły się. Zrobiły śniadanie, ubrały się, bawiły się ze Śnieżką. Zachowywały się, jakby to był normalny dzień. Ale to nie był normalny dzień. To były 23. urodziny Marsh. Z tej okazji przyjaciółki zabrały ją do fryzjera.
- Twoja fryzura jest taka nudna... Powinnaś coś zrobić z włosami! - powiedziała do niej Roxy.
- Jess, ty zresztą też. - stwierdziły dziewczyny. Więc poszły do fryzjera.

Fala

Jessica wróciła do domu. Dziewczyny zjadły obiad, a potem Jess wniosła wielki, truskawkowy tort. Przyjaciółki podarowały Marsh mnóstwo prezentów, np. Lizzie dała jej film na DVD -- komedię romantyczną. Jess od razu go włączyła.

Fala

Dziewczyny skończyły oglądać film, umyły się i poszły spać. Dobranoc :*

Fala

To był ostatni dzień pobytu przyjaciółek u Jess. To miał być niezapomniany dzień. Zaczął się zjedzeniem przepysznej jajecznicy, tostów, parówek itp.
- Dzieeeewczyyynyyy... Ja miałam się odchudzać... - westchnęła Marsh, chrupiąc trzeciego tosta.
- Ty? Odchudzać? Z czego? - Roxy poklepała przyjaciółkę po brzuchu. - A zresztą... Jak przytyjesz, to od razu zrzucisz. Przecież ćwiczysz non stop! Nie to co ja... Leniuch jakich mało.
- Ty też wyglądasz ślicznie. Masz idealną figurę. - stwierdziła Ellen.
I tak dziewczyny zaczęły narzekać i pocieszać się nawzajem.
Potem postanowiły wyjść na spacer ze Śnieżką.

Fala

Jess i reszta paczki przyszła na chwilę do domu. Dziewczyny usiadły do komputera. Jessica pokazała im stronę internetową SuperCity.
- Fajne masz to miasto... Mogłabym tu zamieszkać... - powiedziała Lizzie.
- Więc czemu nie zamieszkasz? - spytała Jess. Miło by było, gdyby zawsze miała w pobliżu swoje przyjaciółki z dawnych lat.
- Nie wiem... Jak znajdę chłopaka, to namówię go na wizytę tutaj. I zobaczymy, czy mu się tu spodoba.
- Trzymam cię za słowo. - uśmiechnęła się Jess. Wyłączyła komputer i przyjaciółki poszły na obiad.

Fala

Przyjaciółki spakowały się.
- Czas na nas. - mruknęła Lizzie. Nie chciały wyjeżdżać. Ellen zbierało się na płacz.
- Tak dawno was nie widziałam... A teraz tylko chwila i znowu znikniecie na kilka lat... - przytuliła Jessikę.
- Nie płacz... Wszystkim nas jest smutno, ale przecież nasza przyjaźń wszystko przezwycięży!!! - pocieszała ją Jess. Dziewczyny poszły na peron.

Fala

Gdy Jess wróciła do domu, od razu rzuciła się na kanapę. Co prawda pocieszała Ellen, mówiła, że nie powinna płakać, ale teraz sama się rozkleiła. Nie sądziła, że tak to będzie przeżywać. Ale to przecież były jej najlepsze przyjaciółki. Już za nimi tęskniła, a nie wiedziała, kiedy następnym razem się zobaczą... Nawet nie próbowała powstrzymywać łez.

Fala

Jess przestała płakać. Zjadła kolację i umyła się. Potem zadzwoniła do niej Lizzie, że juz dojechały. Jessica zasnęła.

Fala

Jess obudziła się. Po długim namyśle ubrała:

Poszła na wykład.