Wirtualne miasto

Ty poczuł, że robi mu się słabo.
- Kocham Cię.. kocham cię Ruth... - szepnął tylko i osunął się na kanapę. Słyszał jak przez watę, że Angela wzywa pogotowie. Potem słyszał już tylko wycie syreny.

Ty spojrzał na Angelę i osuszył szklankę wody.
- Jak wyżuta ścierka. Po prostu.. bez ogródek. Błagam, niech ta choroba nie będzie w uwarunkowaniu genetycznym Ruth...

Ty nie umiał pohamowac łez. Jedna z nich właśnie toczyła się po jego policzku gdy spadła wprost na kolana Angeli.
- Taka jest kolej rzeczy...proszę.. przynieś mi szklankę wody...

Ty miał ochotę się rozpłakać, ale przecież miał pocieszać Angelę.
- Nie chcę ukrywać przed tobą całej prawdy, Angela... będę Cię widział maksymalnie przez miesiąc, potem już będę rośliną.. proszę, gd ...

Ty usiadł na ławce przed domem by złapać oddech. Angela posadziła Ruth w chodziku i przyszła po męża.
- Jest mi przykro, że musisz tak mnie obsługiwać.. -powiedział i spuścił głowę.

- Pomiędzy chemiami pozwalają mi wyjść do domu.. ale nie mam sił... - powiedział cicho i pomógł Angeli nieść torbę. I tak musiała wziać Ruth na ręce, więc opierał się jedną ręką na kuli, a drugą pomag ...

Ty zawołał pielęgniarkę. Poprosił o kartkę i długopis. Napisał na niej krzywo. "Kocham Cię" i zostawił ją na szafce. Powoli zaczął rozmawiać z lekarzem.

Ty obudził się. Wokół było tak pusto i sterylnie. Nie lubił tego uczucia. Przejechał językiem po wysuszonych ustach i chciał sięgnąć po szklankę wody. Wiedział już, że umiera. Że to jego ostatnie dni.

Ty czuł się źle. Z każdą godziną coraz gorzej.
- Myślisz, że dożyję nowego roku?

Rozpadało się na dobre. Ty chroniąc Angelę przed ulewą wszedł do szpitala i usiadł w kolejce przed izbą przyjęć. Wyszedł lekarz i poprosił go do środka. Chłopak wyjął wszystkie dokumenty, lekarz zapis ...

Ty kiwnął głową i zamknął drzwi. Szedł po skrzypiącym śniegu i starał się nie myślec, gdzie zmierza.

Ty zniósł z góry wielką torbę i rzucił ją na podłogę. Przyniósł ze schowka duży, puszysty ręcznik i granatowy szlafrok.
- Ale, co ja mam tam zabrać? Bez Ciebie nie dam rady...

Ty szybko wyszukał numer do swojej matki i poprosił, by przyjechała. Za godzinę kobieta odebrała przygotowaną do wyjazdu Ruth. Mieli ją odebrać za dwa tygodnie.
- Spakuję się..

Ty zmartwiał.
- To.. to nie jest pewne?

Ty spojrzał na Angie i już wiedział, że sprawa jest poważna. Podniósł się na rękach i chwycił ją za dłoń.
- Co się stało?