Wirtualne miasto

Rachel

Rachel była bardzo zmęczona. Mała w nocy nie dawała jej spać.
-No cóż takie życie- powiedziała do siebie ziewając- I tak późno wstałam, juz 10.30 dawno tak długo nie spałam.
Zajrzała do pokoju Rosy. Dziewczynka najedzona po ostatnim ataku płaczu i przewinięta jeszcze spała. Rachel postanowiła wykorzystać ten moment. Poszła do łazienki. Zrobiła ze sobą porządek. Ubrała się tak:

W kuchni przygotowała herbatkę dla Rosy. Spojrzała na zegarek.
-Z moich obliczen wynika ze zacznie płakać... Teraz- rozlegl sie glosny placz dziewczynki. Kobieta weszła do niej i zaczęła ją uspokajać. Wyłączyła karuzele, przewinęła ją i dała herbatkę. Zdjęła z niej śpioszki i nałożyła body:

-No mała to co bedziesz robic?- pytała do córeczki która zaczela sie usmiechac. Rachel położyła ją na macie dla niemowlaków gdzie wymachiwała rączkami i nóżkami do wiszących nad nia zabawek. Dziewczyna w tym czasie wyciągnęła z lodówki szarlotkę i zaczela ją jesc.

Rachel

Rachel po zjedzeniu ciasta umyła talerzyk i postanowiła zajrzeć do córeczki. Kiedy weszła do jej pokoju zobaczyła że mała śpi na macie z zabawkami. Podniosła ją delikatnie, a w tym czasię Rosa otworzyła oczy i zaczęła płakać. Rachel przewinęła ją i nakarmiła. Położyła ją do łóżeczka i przykryła do połowy kocykiem. Przymknęła drzwi. Pozbierała rzeczy do prania, w tym pościel i ubranie swoje i Rosy. Nastawiła pralkę na pranie. Położyła się na łóżku i czytała książke.

Rachel

Rachel poszła do łazienki. Wyciągnęła pranie i włożyła kolejną turę. Ubrania czarne sie prały a ona z białymi wyszła do ogrodu gdzie stał stojak aby wywiesić mokre ubrania. Po rozwieszeniu wszystkich zajrzała do Rosy. Uchyliła u niej okno i poszła do kuchni ugotować rosół.

Tom

Tom przechodził koło domu Rachel. Podszedł do drzwi i zapukał.

Rachel

Rachel zdjęła fartuch.
-Chwileczke- krzyknela w miare cicho z kuchni. Podeszła do drzwi i je otworzyła.
-Czesc Tom. Wejdz. Chodz do kuchni bo gotuje zupe- powiedziała i wróciła do kuchni.

Tom

- Cześć Rachel. Mam nadzieję, że nie przeszkadzam? - przywitał się, wchodząc do kuchni.

Rachel

-Jasne ze nie- powiedziała- Chcesz spróbować mojego rosołu- powiedziaa z usmiechem puszczajac oczko.

Tom

- A wiesz? Bardzo chętnie. Jeszcze nie miałem okazji spróbować twoich specjałów - uśmiechnął się.

Rachel

Rachel wyjęła z szafki głeboki talerz i postwiła przed Tomem nalała zupy.
-I jak?- zapytała.

Tom

Tom na chwilę rozkoszował się smakiem, potem dodał:
- Pyszne! Na pewno nie ja jeden ci to mówiłem. Myślałaś już może o założeniu własnej firmy gastronomicznej? - wyszczerzył zęby.

Rachel

-Nie- zasmiala sie- Ale moj "byly" byl kucharzem- spuscila glowe- No ale co trzeba sie cieszyc tym co sie ma, a ja mam zdrowa i malutka coreczke- usmiechnela sie.

lady_cocee

Angela podjechała pod dom, pchnęła furtkę i zamknęła ją za sobą. Wjechała na taras i zapukała do drzwi.

Rachel

Rachel przeprosiła na chwile Toma. Otworzyła drzwi.
-Angela? No prosze jakie mam powodzenie- zamisala sie- Chodz do kuchni, a Shi jesli spi mozesz zostawic u Rosy.

lady_cocee

Angela zerknęła ostrożnie do wózka, ale córeczka gaworzyła, bawiąc się pluszowym kłapouchem.
- Nie, bawi się. Zostawię wózek w przedpokoju, bo na robię Ci śladów - powiedziała i zdjęła gondolę ze stelaża. Wzięła małą ze sobą do pokoju

Rachel

Rachel pokazała Angeli krzesło przy stole obok Toma.
-Nie odmówisz mi sprobowania mojego rosołu- powiedziala i nalala dziewczynie do talerza zupy ktory podsadzila jej pod nos.