Wirtualne miasto

Ashley

- Miła była hhihi............

Trish

- Trudno, chyba pójdziemy same.

Ashley

- To idziemy!

Mike

- Dzięki. Ty też - zażartował sobie Mike. Oczywiście nie mógł powiedzieć, że nie jest słodka, tylko po prostu powiedział to tak w odpowiedzi.

Rachel

Dziewczyna zaśmiała się.
-Hehe. Ale teraz chcę twojej szczerości. Masz wybór. Ja albo Ashley! Wybieraj.

Mike

- Ash jest naprawdę miłą i ładną dziewczyną. Zgrabna i mądra. Też masz tet cechy. I naprawdę nie mam pojęcia o miłości... W końcu większość życia służyłem jako ministrant, ale... No, też mi się podobasz - powiedział szczerze, a raczej wyrzucił to z siebie. - I... Nie umiem reagować na takie coś, że ktoś mi mówi, że się komuś podobam. A ty to powiedziałaś. Kurczę, to chyba pierwszy raz w życiu. Powoli ktoś mi się zaczyna podobać na poważnie - wyznał.

Rachel

Rachel podeszła do Mike i pocałowała go w usta. Tak długo że sama nie wierzyła że to zrobiła. W końcu oderwała się od niego.
-Mam nadzieje ze to da ci do myślenia.

Mike

- Na pewno. - zarumienił się. Ash, którą też bardzo lubił także dawała mu buziaki w usta i to długie. Musiał zdecydować. Mike nie odzywał się przez chwilę i zapadła niezręczna cisza.

Rachel

Rachel chciała zakończyć tą ciszę.
-No więc, chce ci coś powiedzieć zanim zdecydujesz. To pewnie zadecyduje w twoich uczuciach. A więc wystąpiłam o adopcję 5-letniej dziewczynki- powiedziała i podeszła do okna.

Mike

- Naprawdę? Och, bardzo lubię dzieci! Czemu wcześniej nie powiedziałaś? - podszedł do okna i stanął koło Rachel. Jego dłoń przez przypadek dotknęła dłoni dziewczyny.

Rachel

Rachel zauważyła odruch chłopaka. Ścisnęła jego dłoń i patrzyła się głeboko w jego oczy.

Mike

- Wiesz... Nie jestem dobry w tych przemówieniach, ale pamiętasz jak mówiłem, że ktoś mi się zaczyna na poważnie podobać? Oczywiście mogłaś nie zrozumieć, bo kto by zrozumiał taką wypowiedź pozbawioną zupełnie ładu i składu? - zaśmiał się Mike i popatrzył w bok, ale zaraz znów spojrzał dziewczynie w oczy.

Rachel

Rachel starała się nie okazywać dreszczy przechodzących po jej ciele. Patrzyła cały czas na chłopaka. Nie odrywała od niego oczu. Wiedziała co chce jej powiedziec. A przynajmniej przeczuałam.

Mike

Mike nie wiedział zaś co mówić.
- To ty mi się podobasz. I to bardzo. - Mike'owi płynęły kropelki potu po czole i spływało po twarzy po bokach.

Rachel

Rachel wiedziała o co chodzi. Tak, ma chłopaka. Był nim Mike. Wierzyła że kiedyś wspólnie zaopiekują się 5-letnią Sarą. Przytuliła się do niego i pocałowała go.