Wirtualne miasto

Rachel

Rachel wchodząc do ogrodu kończyła jeść naleśnika. Otworzyła drzwi.
-Cześć Mike. Co robiliście?- zapytała calując męża.

Mike

- O, cześć Rachel. Nic ciekawego, Rosa bawi się w najlepsze, ale chyba trochę jej się znudziło - zaśmiał się patrząc na zmęczoną Rosę. Wstał i wziął ją na ręcę, całując na "dzień dobry" żonę.

Rachel

-Jestem taka wykończona, Bryana wziela sobie wolne i musialam wziasc jej grupe- powiedziala padajac na lozko.

Mike

- Odpocznij trochę, przyda ci się - uśmiechnął się. - Zrobić ci kawy? Herbaty?

Rachel

-No gdzież kawy- zasmiala sie- Jesne ze herbaty.

Mike

Mike zrobił herbatę, wcześniej zostawiając Rosę z mamą. Przyniósł szklankę Rachel.
- To ja ci nie przeszadzam, odpocznij trochę.. - uśmiechnął się i wyszedł z pokoju. Powrócił do swojej lektury.

Mike

Mike spojrzał w kalendarz. Uśmiechnął się sam do siebie i wstał, odkładając książkę. Rosa urządziła sobie popołudniową drzemkę, więc Mike poszedł do kuchni i zaczął piec ciasto dla Rachel. Kiedy już skończył odłożył je na bok, tak by go nie zauważyła i poszedł do sypialni, w której odpoczywała. Nie budził jej, póki co słodko spała. Poszedł więc do pokoju.

Rachel

Rachel obudziła się. Wstała i włączyła pralkę. Usiadła w kuchni przecierając oczy.

Mike

Mike usłyszał, jak Rachel chodzi po domu. Przeszedł więc do kuchni i pocałował żonę.
- Myślisz, że zapomniałem? - spojrzał na nią ze śmiechem. W tym momencie na stół wyłożył wcześniej zrobiony tort.

Rachel

Rachel wpatrywala sie w tort i Mike'a.
-Ale o czym mials nie zapomniec?

Mike

- Nie mów, że nie pamiętasz! Patrzyłaś w kalendarz? - zaśmiał się

Rachel

Rachel spojrzała na kalendarz.
-To moje urodziny? To juz dzis? Juz mam 21 lat?- zaśmiała się i usciskala meza- Dziekuje ze pamietales.

Mike

- Tak, to już dziś. - potwierdził. - Ale ten czas leci...

Rachel

-Oj leci leci... Do twoich tez juz nie duzo czasu zostalo.

Mike

- To mnie pocieszyłaś - zaśmiał się. - Wybacz, że tak skromnie, ale to jedyna rzecz jaką udało mi się zrobić w domu. Jeszcze ci to wynagrodzę - uśmiechnął się.