Wirtualne miasto

Keri

- Naprawdę? - zainteresowała się dziewczyna - A ja myślałam, że to właśnie jest fajne pomagać innym, leczyć ich... Dawać im nadzieję, którą stracili... - westchnęła.

Liwia

- Czasem jednak nie da się komuś pomóc, i to jest najsmutniejsze. - powiedziała Liwia. - Hej, ale nie smućmy się. Możesz mi podgrzać dla niego mleko?

Liwia

Liwia zerwała się na równe nogi. Szybko pożegnała się z Keri.
- Przepraszam, muszę iść. Najmocniej przepraszam.

Keri

Keri pożegnała się z Liwią i odprowadziła ją do drzwi. Zastanawiała się, co się stało, ale nie pytała o to. Gdy Liwia z Frankiem wyszli z domu, dziewczyna wróciła do salonu i posprzątała filiżanki.

Keri

Dziewczyna postanowiła wyjść z domu. Ubrała się ciepło, zamknęła drzwi i poszła przed siebie.

Keri

Keri wróciła z zakupów do domu. W sypialni powiesiła zegar, a zakładki do książek na razie schowała do szuflady. Była zmęczona, więc wzięła prysznic i położyła się spać.

Keri

Keri obudziła się. Ubrała się, zjadła śniadanie, trochę posprzątała. Po jakimś czasie stwierdziła, że się zaczyna nudzić. Jeśli tak ma być zawsze... Uznała, że najwyższy czas znaleźć jakąś pracę. Ubrała się i wyszła z domu.

Keri

Keri wróciła do domu. Włączyła płytę, którą właśnie kupiła.

Fala

Jess stanęła pod domem Keri. Keri mieszkała tu już od jakiegoś czasu, ale Jessica jeszcze nigdy z nią nie rozmawiała, a chciała ją poznać. Zapukała.

Keri

Keri nacisnęła pauzę na wieży i nasłuchiwała. Wydawało jej się, że ktoś pukał. A może to złodzieje? Weszli do domu? Ukradną jej wszystko, a ją zabiją? Keri uśmiechnęła się pod nosem. Przecież to niemożliwe. Poszła do przedpokoju. Trzęsąc się, spojrzała przez wizjer. Uuf. Przed drzwiami stała sympatycznie wyglądająca kobieta. Otworzyła je i się uśmiechnęła. Skądś ją kojarzyła...
- Dzień dobry... - zaczęła niepewnie. Chciała się spytać, co ona robi w jej domu, ale to byłoby niegrzeczne.

Fala

- Dzień dobry. Mam nadzieję, że nie przeszkadzam? Mieszka tu pani od pewnego czasu, a jeszcze nie zdążyłyśmy się poznać. - Jess pomyślała, że zabrzmiało to strasznie głupio. - Hm. - mruknęła i wyciągnęła dłoń. - Jessica Green, burmistrz miasta.

Keri

- Hmm, dzień dobry... Proszę wejść - Keri otworzyła szerzej drzwi - Nazywam się Kerstin Settergern. Ale proszę mi mówić Keri. Mam nadzieję, że... Że nic nie zrobiłam... Że to tylko taka zwyczajna wizyta. - wybuchnęła śmiechem, bo uświadomiła sobie, jak to głupio zabrzmiało.

Fala

Jess również się zaśmiała.
- Nie, nie, wszystko jest w porządku... Chciałam tylko panią poznać. A mi proszę mówić po prostu Jess. Nadal nie potrafię przyzwyczaić się do formy "pani burmistrz Green".

Keri

Keri skinęła głową.
- Więc... Jess. Wejdź. Chcesz się czegos napić? A może coś zjeść? - zaprowadziła gościa do salonu. Spojrzała na stół. "No nie!" - pomyślała, gdy zobaczyła bałagan. Zaczęła pospiesznie sprzątać gazety, papierki od batonów i okruszki - Przepraszam... Nikogo się nie spodziewałam - uśmiechnęła się - Więc co? Kawy, herbaty?

Fala

- Może herbaty... Nie musisz sprzątać. - uśmiechnęła się. - Ja mam w domu podobnie.