Wirtualne miasto

Jason

Jason zaczął jeść.
- Miałem nadzieję, że Ci się spodoba.

Beatriz

- Jak mogłoby mi się nie spodobać? Jason, a co z twoją pracą aktora? Myślałeś nad tym? - spojrzała mu w oczy, te piękne oczy, które widuje zdecydowanie za rzadko... Zamrugała uwodzicielsko.

Jason

- Aaa, właśnie... No, myślałem. I chcę zmienic pracę.

Beatriz

- Naprawdę? To wspaniale! Może zrobisz karierę? Smile

Jason

- Eee, nie sądzę. Trudno się wybić w dzisiejszych czasach.

Beatriz

- Nie szkodzi. Mnie i tak zależy na tobie, a nie na tym, byś był zbyt sławny. W końcu wtedy mógłbyś znaleźć sobie inną... dziewczynę. A tak jesteś tylko mój. Wiesz, że cię kocham...

Jason

- Ja ciebie też kocham. - powiedział Jason i uśmiechnął się. Skończył jeść.

Beatriz

Bea uśmiechnęła się. Cudowne słowa. Ona również odłożyła sztućce i wzięła psiaka na kolana.

Jason

- czyli jak go w końcu nazwiemy?

Beatriz

- Niech zwie się Tofik.

OOC: muszę iść Sad

kiedy będziesz znowu?

Jason

- Bardzo ładne imię.
OOC: Jutro, ale nie wiem o której.

Beatriz

OOC: ok

Bea wstała od stołu i zebrała naczynia.
- Może teraz pójdziesz do biura pracy, póki pamiętasz? - zachichotała pod nosem.

OOC:papa :*

Jason

- Pójdę jutro, musze napisać podanie... Teraz jestem zmęczony, zdrzemnę się trochę. I nie sprzątaj! Jak się obudzę, to wszystko posprzątam.

Beatriz

- Dobrze, dobrze! Dobranoc misiu. - Beatriz odniosła wszystko do kuchni, potem wzięła Tofika na ręce i poszła do sypialni. Po chwili zasnęła z pieskiem u nóg.

Jason

Jason obudził się. Posprzątał po obiedzie i poszedł zmienić prace.