Wirtualne miasto

Ashley

Ash zrozumiała że nie może tak tutaj ciągle siedzieć na podłodze. Zauważyła że jakaś pielęgniarka jest w sali gdzie leży Beatriz i Rachel. Weszła do niej.
- Hej - mrugnęła do Beatriz. - Dzień dobry, mogłabym się dowiedzieć co jest Mike'owi Breek i Rachel Breek?
- Czego?! A co ja lekarz... Niech panienka idzie gdzie indziej! - odpowiedziała oddziałowa.
- Słucham?! Nie no... poprostu jest to żałosne! Ja chce się dowiedzieć co jest z moim narzeczonym i najlepszą przyjaciółką a wy mnie zbywacie! Wiesz kim jestem?! Lekarzem! W tym szpitalu! I powiem Ci że możesz już się bać! Idź się lepiej już pakować! - Ash poczuła skurcze - Cholera... - szybko usiadła na najbliższym krześle... - nic mi nie jest... - pielęgniarka wyszła.
- Przepraszam Bea, ale jestem zdenerwowana bo nikt mi nie chce nic powiedzieć... i jak tu się nie denerwować?! Może ty coś wiesz? A tobie co się stało? Dlaczego ja nic nie wiem...

Mike

Mike usłyszał głos Ash, jakby był bardzo daleko, jednak był to mimo wszystko znajomy i bliski dla niego głos. Leżał, nieotwierając oczu i nasłuchując.

Ashley

Ash dowiedziała się że Mike jest przytomny i że mieli wypadek samochodowy.
- Jak to?! Operacja została przeprowadzona?! I ja dopiero się teraz dowiaduje!
- ALe... - próbował coś powiedzieć lekarz.
- Pieprzcie się...służba zdrowia...Eh... - popchnęła lekarza i weszła do sali gdzie był Mike.
- Hej kochanie - przysunęła krzesło do jego łóżka i złapała go za ręke - będzie dobrze, tylko się nie przemęczaj...

Mike

Mike otworzył oczy i spojrzał na Ash. Po chwili lekko się uśmiechnął, jednak ciągle było mu trudno cokolwiek powiedzieć.

Beatriz

"Więc to faktycznie była Ashley" - pomyślała Beatriz. "Jak ja dawno nie widziałam się ze znajomymi!"
Bea odpowiedziała, ale Ashey po chwili wybiegła. Dziewczyna zamknęła oczy i ponownie pogrążyła się w podłych myślach, które prędko wywołały nowe łzy.
"W tym mieście powinni postawić czarne znaki..."

Ashley

- Nie... nie mów nic... później porozmawiamy - także próbowała się uśmiechnąć, ale coś jej nie wychodziło.

OOC: Powiedzmy że to słyszałam jescze co mówiłaś. Później wrócę do Ciebie, to pogadamy Wink

Mike

Mike ciągle patrzył na Ashley, próbując mimo wszystko coś powiedzieć. Coś mu jednak w tym przeszkadzało. Nie mógł sobie nawet przypomnieć, jak doszło do tego, że teraz on leży w szpitalu. Czuł, że przy Ash jest mu łatwiej zapomnieć o bólu.

Ashley

- Kocham Cię... - szepnęła tak aby Mike to usłyszał.

Mike

Mike znów się uśmiechnął. Spojrzał przepraszającym wzrokiem na Ash. Głupio mu było, że teraz nie może jej nic powiedzieć, ani się ruszyć i ją przytulić, albo pocałować. Zamknął oczy tłumiąc wstyd i smutek. Oddychał dość ciężko, więc spróbował się nieco uspokoić.

Liwia

Liwia wbiegła do szpitala. Franka zostawiła u zaprzyjaźnionej pielęgniarki i popędziła na górę.
- Ashley? Wszystko w porządku?

Ashley

Ash nadal trzymajać Mike'a za ręke siedziała także w ciszy...

Ashley

Ash po chwili znou poczuła ból. Próbowała ukryć przed Mike'm że nic nie jest. Wyszła z jego sali i zasłabła na korytarzu.

Liwia

Liwia właśnie wyjrzała z sali Rachel i zauważyła Ashley, która upadła na ziemię.
- Ashley! - krzyknęła dziewczyna i podbiegła do niej. - Nosze! Na patologię ciąży, ale migiem! - krzyknęła. Przez cały czas pompowała powietrze do płuc Ashley. Kiedy znalazły się w sali zabiegowej, podłączyła ją do KTG i czekała, aż przyjaciółka się wybudzi.
- Ashley? Słyszysz mnie?

Ashley

- Ta... tak... al-ale słabo... C-co mi je-jest?

Liwia

Liwia usiadła z wrażenia. Skurcze które notował aparat KTG były regularne jak w zegarku. Szybko zajrzała do karty ciąży Ashley.
- Ashley, twojemu synkowi śpieszy się na świat. - powiedziała, po czym zniknęła w swoim gabinecie. Przebrała się w zielone spodnie i obszerną bluzkę z krótkim rękawem. Odpięła Ashley od KTG i posadziła ją na wózku inwalidzkim. - Jedziemy rodzić. Czujesz się na tyle silna by rodzić naturalnie?