Wirtualne miasto

Beatriz

Od niespodziewanej śmierci Rachel minęło kilka dni. Beatriz nadal była przykuta do niewygodnego łóżka, choć lekarz mówił, że jeszcze kilka dni i będzie mogła zacząć chodzić.

Beatriz

Po tygodniu Beatriz została wypisana ze szpitala. Miała jeszcze rękę w gipsie, ale mogła chodzić i nie było innych przeciwwskazań. Dziewczyna została odwieziona do domu.

Beatriz

Bea weszła do szpitala. Zapytała o Jasona. Po chwili znalazła się w jego sali. Usiadła przy łóżku i liczyła na cud.

Jason

Jason obudzil się. Nie wiedzial, gdzie jest i co tam robi.

Beatriz

Bea poderwała się.
- Jason! Słyszysz mnie?!
Po chwili zleciała się chmara pielęgniarek i lekarzy.
- Wiesz, że cię kocham... - mówiła do narzeczonego.

Jason

Jason przyjrzał się kobiecie. Nie mógł jej sobie przypomnieć. Skądś ją kojarzył, ale nie wiedział, skąd.
- Ja... ja Cię znam?!

Beatriz

Łzy szczęścia szbko zmieniły się w łzy rozpaczy.
- Tak! To ja, Beatriz! Twoja... narzeczona... - dziewczyna przytuliła Jasona.

Jason

"Mam narzeczoną?" pomyślał Jason. W ogóle nie pamietał swojego życia i tej kobiety. Wyglądała jak... anioł. Wydawało mu się, że umarł i trafił do nieba, a ona jest aniołem.
- Anioł... - szepnął. Nie mial sily nic więcej powiedzieć.

OOC: Przy pierwszym spotkaniu Jason pomyślał, że Bea wygląda jak anioł ^^

Beatriz

OOC: hehe ;p

Bea uśmiechnęła się słabo.
- Niezupełnie... Przypomnij sobie, proszę! - mówiła dziewczyna ze sciśniętym gardłem. Po chwili podeszło kilku lekarzy i zajęło się badaniami. Kazali Beatriz wyjść, a ta nie reagując, została siłą odciągnięta.
- Proszę! - szepnęła jeszcze nim zatrzasnęły się za nią drzwi.

Jason

Jason chwilę patrzył za oddalającą się kobietą. Starał się ją przypomnieć, ale nie wiedział nawet kim, jest jego matka.

Beatriz

Beatriz stała pod drzwiami zrospaczona. W końcu pozwolono jej wejść. Rzuciła się do łóżka i chwyciła mężczyznę za rękę.
- Do cholery! Musisz mnie znać! Musisz. Musisz, musisz! - szlochała. Po chwili podsazedł do niej lekarz.
- Przykro mi, ale pan Jooster jest w szoku. I najprawdopodobniej została mu najwyżej doba...
- Nie! Niemozliwe... - dziewczyna opadła na kolana. - Nie ważne, zostanę z tobą do końca, choćbyś nie miał pojęcia kim jestem. - szepnęła ukochanemu.

Jason

- Co sie ze mną stało?.

Beatriz

- Mieliśmy wypadek samochodowy...

Jason

- Mieliśmy... wypadek? - nagle przypomniał sobie jasne światło nadjeżdżającej z naprzeciwka ciężarówki, krzyk i... głuchą ciemność. - Pamiętam! - krzyknął.

Beatriz

- A mnie? Pamiętasz mnie? - na jej twarzy pojawił się uśmiech, mimo, że sytuacja była raczej przykra.